El oluyorum kendi içimdeki kendime.
Ben, bende değilim ki ben olayım.
Umudun arkasından bakarken,
Bir çift mahmurlaşan göz kalıyor bende.
Güneş ağır ağır kaybolurken günün ardından,
Saçlarını gökyüzüne uzatmış bekleyen bulutlar,
Kızıl bir sarayın içinde gülümseyip bakarken,
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta