Kendi içimde Şiiri - Servet Balıbey

Yol yürüyor benliğim
Sert kayaç topraklarda
Burda birtek benmiyim
Yalnızlık ortasında

Hayata dair hissim
Daha doğmamışım ben
İsim söylüyor sesim
Onu bekliyorum ben

Neden nasıl bütün giz
Bu dünya Koca bir his
Nerde beni bırakıp
Giden o yüce eşsiz

Kovulmak bu cok bariz
Bağırmak bile sessiz
Ben ve tüm gördüklerim
Zavallıyız aciziz

Toprağa dokunurum
Yerde durmak istemez
Yerden aldıkça onu
Yere düşmek istemez

Rüzgar esmekten uzak
Ağlıyor köşe bucak
Gölge soluk kavrulmuş
Güneşten daha sıcak

Yürüyen birtek benim
Varlığın derdindeyim
Sorarım tüm dağlara
Nasıl iyi ederim

İçinde bulunduğum
Bu ehvalim insani
Kaplıyor tüm ruhumu
Sarıyor tüm zihnimi

Su diye bir şey vardı
Gözüm onu aradı
Canım onu arıyor
Kokusu beni Sardı

Gök maviydi siyahi
Huzur verirdi hani
Parıldayan nesneler
Göz kırpardı afaki

Hatırlıyorum nerde
Ben nerde hatır nerde
Mazim var mı yok sanki
Arayışlar içinde

Burda varlık Ben sanki
İçimdeki ben sanki
Hersey ben olmak ister
Kaçmak istiyor sanki

Nerdeyim ben Ey kapı
Neden uyandım sanki
Ne yapı çalı çırpı
Nerde gerçek hakiki

Uyumak ne ve niçin
Cisim var hiç yok biçim
Ben ortasında dolu
Burası benim içim

Kaç zamandır burdayım
Ben Neden burdayım
Hiçbir şey bilmiyorum
Ben neyin Farkındayım

Fark etmem gerekmez mi
Fark bunu istemez mi
Firak ayırmak sanki
Fark etsem bitecek mi

Bin yıldır yürüyorum
Boşluğu görüyorum
Sanki burdan geçmiştim
Ve yine geçiyorum

İçime akmalıyım
Kendime bakmalıyı
Çıkışı kapısı benim
Kendimden çıkmalıyım

Bir sor dağıt kır artık
Kabuğunu artık
Senden istenen budur
Ne için yaratıldık

Sen icinde bir devsin
Kudretin içindesin
Aklın en büyük mühür
Herseyi devirirsin