Kendi Hüznümü Taşırken............... Şi ...

Ben bana ağır gelirken... Hangi hazanların baharında açar güneş...der gibi şair... Kalemine, yüreğine sağlık sevgili Zeynep... Kutluyorum canım, sevgimle...

Şiir, severken çok cüretkar bir yüreğin haykırışı, sevenlere bir betimlemeli, hüzün yüklü bir ağıt sanki. Sevgi nedirki zaten, yarı sevinç, yarı hüznün coşkun sahiplenmesi ve göstegesi değil miki. Çok duyarlı ve anlam yüklü dizeler için yüreğinize sağlık Zeynep Hanım, teşekkürler... Mutluluklar sizin olsun!(10on+)

Harikasınız dost şair...Kaleminiz çok başarılı.Şiirleriniz tadından, tekrar tekrar okunmalı.

Kutluyorum.

Mevsim geçişleri gibidir duygularımızı uyaran 'sahipsiz sorular...' Bazen 'ateşi biriktirirler' kıştan yaza, bazen hüzünleri sonbahara, güze... Açan bir gülde serinlerken şafak çiyi ile, düşen kararsız ilk yağmurlarla ısınırlar...
Şiire tema olan duygularla benzeşiyor mu bilmem... Anladığım, kendisini sorgulayan ve sahiplenilmeyi bekleyen sorular dolaşıyor şiirin içinde... Kimi 'adsız', kimi yarım kalmış...
Ama bir gerçek ki, şiire konu olan bütün duyumlara sahip çıkan bir şaire var karşımızda... Varacağı yerin belirsizliğine rağmen, ölümüne...
İşte yaşamın gerçeği... Hayalini kurduğumuz ne varsa, iç içelik içinde ve farklı adreslere dokuna dokuna kırılıp, gidiyor... Kimileri bizden kaynaklı, kimileri karşımızda var ettiğimiz muhataplarımızdan...Elbette ilk sorgulanacak olan, ne kadar özgür olduğumuzdur..
Çok güzel bir şiir... Uzun süredir Zeynep Nilgün Gökçeöz şiirini okuyamamanın özlemini giderdi.. Şairenin 'şiirlerden alacaklıyım' demesine hiç şaşmadım, belli ki yazamıyor bu aralar...
Tebrik ve hayranlıkla kutluyorum şiiri ve Değerli Şaireyi...

Şairin sığınağıdır şiir.
Yer yer sıkıntıdan 'Şiir de alamıyor beni' dese de yine onda yoğunlaşır.

Yaşamın içinde yuvalandıkça,dertler çoğaldıkça yeni bir sayfayı açacak ve dertleşecektir şair.
Her şeyi içine atmaktan bir ölçüde kurtulmuş olmanın avuntusuyla rahatlayacaktır böylelikle.


''Kendi Hüznümü Taşırken''

Başlık bu.

Sormak gerekiyor,kendi hüznünü taşır şair,öteki insanlar gibi.Ama neden 'taşır' eylem çekimi '-ken' ulantısıyla yan önerme kurarak tapusunu elinde tutmaktadır alttaki dizelerin?

Uslanmaz insanların gözlemciliği söyletmiş olmasın tüm bunları?
Bana göre ,dokunmakta olan kumaşların düğümleri,ilmekleri,kesimleri anlatılıyor şiirde.

Yaşamı başka türlü yaşamakta olanlara yönelik tepkisel bir dil örtük de olsa şiirde çünkü.

Başka türlü okuyamazsınız bu dizeleri.
Yadırganan insan hareketlerinin bağımlılık kertelerini çözdürme erekli bir sosyal gerçekçiliğin dışa vurumu ve bireysel tepki/tavır var kurulan anlamlarda.

İçinde hüzün gidip gelmiyor mu?
Zaten o hüzünle kendi koordinatlarını veriyor Şair.İçinde yaşadığı o büyük kalabalığın bireylerinden bazılarını yaklaştırmak istemiyor yanına.Yakıştırmıyor bunları kendine.

Yalnız kalmayı 'yeğleyişi' sanırım :

''Kavgalar korkutmaz beni
Anlamazlığa gelirim
İçi boş fantezileri ..''

dizelerindeki sezdirmede gizli duruyor.

Tekin olmayan yollarda yürüyenlerin safında yer almadan :

Ezber ettiğim yolun aklanmış kaldırımlarında
Gidemeyeceğim bir adresi ararım
Yürürüm, ölümüne ve sahiplenerek…..''

Bir başına yolculuğunu sürdürüyor.
Ve...ilaç gibi şiirleriyle kucaklaşır daha sonrasında.

Yaşamını ve savaşımını özetlendiği defterinden bir yaprak
daha paylaşan Değerli Zeynep Nilgün'ü içtenlikle kutluyorum.

Erdemle.

İzi kalan zamanlar ve anlar olur ya...Şiir öyle işte...Saygıyla kutluyorum...

Ezber ettiğim yolun aklanmış kaldırımlarında
Gidemeyeceğim bir adresi ararım
Yürürüm, ölümüne ve sahiplenerek…
adımların hızlı ve kararlı.her ne kadar engebelerle dolu olsa da yol...tebrikler kalemin daim olsun

sevgiler güzel yüreklim