Başlangıcını bilmediğim bir elem var üzerimde,
Herkes çok kalabalıkmış sanki de bir ben yalnızım gibi.
Sık sık dinlediğim şarkıların belli başlı bölümleri
yankılanıyor kulaklarımda.
İdama mahkûm edilmiş bir adamın ümidiyle yaşıyorum.
Yaşarken öldüm de katilim kim benim?
Doğup büyümüştük, yok olmak kalmıştı yalnızca geriye.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta