Kağıttan bebeklerini ölü toprağa gömdü kız,
Sonra ellerini arakaya kavuşturup yola düştü
Ne düşünmesi gerektiğini bilmiyordu
Bilinci yarı açık yarı kapalı adım atıyordu
Rayların demirimsi çizgisinde ilerledikçe
Gözle görünürcesine paslı demirler daha bir büyüyordu
Kız avaz avaz,gücünün yettiğince bağırmaya başladı;
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta