Kendi haline bırak Şiiri - Üzeyir Aydın

Ben ben değilim ben benden kopmuşum
Umursamaz, vefasız,gamsız olmuşum
Beni benden koparmış kaybolmuşum
Ben beni tanımamışım ben buymuşum
El güne benzemez üç kuruşlukmuşum

Başkaların olmuş kendimin olmamışım
Sen sen değilsin sen kendini salmışsın
Sen sanma sen dostsun tam dingilsin
Sen sanma sen zenginsin tam sefilsin

Sana güvenene ne demeli seni bilmeli
Bilmemek ayıpmı bilmiyorsa öğrenmeli
Gücü yetiyorsa tekeme tokat dövmeli
Gücü yetmiyorsa yüzüne karşı sövmeli

Sözüm söz,dediğim diyen sen nerde
Hani adamlık vardı efelik vardı serde
Bitmiş tükenmişsin çek yüzüne perde
Yapma efelikte sokama başını derde

Zaman nelere kadir bilirmisin bilmem
Dostu bilirim derdim düşmanı bilmem
Beni benden almışlar artık ben gülmem
Ben ben değilim eğere semere gelmem

Gelsem de zevle kırar yakar yıkarım
Herkeslerin pişmiş aşına su katarım
Dostuna güvenene bön bön bakarım
Duymamış gibi yapıp derde sokarım

Güvenmeyin dostlar ben ben değilim
Beni benden almışlar ben tam sefilim
Dostluk sıfır sözü boştur ben kefilim
Nereden çıktı demeyim var delilim

Güvenmesin kim güvenirse vay haline
Seni iter de kendi tutunur can havline
Yaparım ederim der inanmayın kavline
Şeytan, puşt değil bakınca saf haline
Delinin teki deyip bırakın kendi haline
Cebirin defteri