Kendi Halime Şiiri - Arif Arslan

Dünyaya KapaLi Bir DünyaLikta,
OLup Gidiyorum Kendi HaLime.
Esten Dosttan Uzak Bir KaranLikta;
KaLip Gidiyorum Kendi HaLime.

Ruhuma Can Veren Bir Sesten Uzak,
GönLümü Costuran Nefesten Uzak,
ÇiLeLi BasimLa Herkesten Uzak;
SoLup Gidiyorum Kendi HaLime.

Dayandigim DagLar Üstüme Göçtü,
YoL OLdum Her GeLen Çigneyip Geçti.
Her Azap, Her ÇiLe Ruhumu Seçti;
DoLup Gidiyorum Kendi HaLime.

Kivrim Kivrim Giden Uzun YoLLara,
YoLLarda Biten Zoraki GüLLere,
UzakLara Bakip Bos HayaLLere;
DaLip Gidiyorum Kendi HaLime.

Gözümde Akacak Yasim Kalmadi,
TasLara Vuracak Basim KaLmadi,
Artik Bu Dünyada Isim KaLmadi;
ÖLüp Gidiyorum Kendi Halime..