Kendi Halimde Şiiri - İbrahim Yay

Belki gecelerin adamıyım, adam mıyım bilmem.
Belki de gecelerin kadınıyım, kadın mıyım bilmem.
Ben gecenin karanlığındayım, siz cinsiyetinde,
Sizin cinsiniz türüyor fazlaca, ben eksiliyorum,
Her güzel şeyin git gide azalıp kaybolması gibi.

Gecem benim, elimde sen varsın, seviyorum lan!!!
Haykırışlarım, acımdan da olsa, yine ben seni seçiyorum.
Sana sarılıp gündüzü kıskandırmak amacım belki,
Bencilce, sadistçe sanki biraz, inan ki umrumda değil,
Her şeyimle sana karışıp, senin de bana karışmanı istiyorum.

Siyaha büyünmüşüm, kabullenmişim, istemişim...
Boşluğun verdiği o belirsizlik hissi çok hoş içimde...
Büyüyorum, derinleşiyorum ve güçleniyorum,
Unuttuğum sabahın yaşatacaklarından habersiz.