Her Kendi Halinde. Şiiri - Abdulhamit Er ...

Her kez kendi Halinde,
Zengin keyfi yerinde,
Fakir’in gözü öğünlük Ekmeğinde,

Dertsiz baş kalmamış,
Zengin Aşkı bulamamış,
Fakirin rüyası zengin olmakmış,

Bu ne dert bu çile,
Sevdaya düştük bizde,
Cep delik bulamadım bir çare,

Sevdiğim kız terk etti beni,
Bunlarda Geçer dedim bende,
Yıllar geldi geçti aradan,
Bedenimde onarılmaz yaralar,

Özlemmi desem,
Aşk mı desem,
Nedir benim bu halim,
Bir bilebilsem,

Her kez kendi Hali’nde,
Hayatı misal desem,
Gider Yolcu Treninde
Benim sevgilim bunun neresinde,

Zengin olsan fakir olsan ne fark eder,
Vakit gelince toprak seni içine çeker,

Ah be güzel sevdiğim,
Nedir benim bu çektiğim,
Bak şimdi ben çok enginim,

Sensizlik nefessizlik,
Yaşam bana sonsuz fakirlik,
Haykırıyorum her gece adını,
İstemem dünya üstüne dünyayı,
Yerin dibine girsin şanlık şöhretlik,
Benim sensin tüm sevdam hülyam,
Bak zaman daraldı ömrü’de tükettik,

Sona geldi mısralarım,
Mana âleminde yanarım,
Seni bulamasamda,
Adını kalbime kazıdım,
Ah Nevinim Masum sevdiğim.