Kendi Göğünü Arayan Adam Şiiri - Dinmez Er

Eğdim başımı usulca önüme,
Ateşli bir körük göğsümde nefesim,
Aydınlık göğün altında gözlerim,
Bir tünelin zifir karanlığında,
Göz gözü görmeyecek kadar körüm.
Üzerimde sözcük dağlarının heybeti,

Sen kendi göğünü aradın mı hiç,
Adını bilmediğin yabancı bir kentte,
Silip attın mı beni belleğinden?
Kulağımın içinden trenler geçiyor
Kalbimde susmak bilmeyen top atışları,
Kendi göğümü aradığımı bilmiyorsun

Yeni bir ay doğuyor nazlı, nazlı,
Bir yalnızlık abidesiyim kentin ortasında,
Siz biliyorsunuz hem kovaladım,
Hem kaçtım uzaklara aşktan,
Masum bir kümülüs başım üstünde,
Sevimli bir nimbus geçiyor gözlerimden.
Bulutçuklar değil başımı ağrıtan,
Göklerin gümbürtüsü, ormanların gürültüsü,
Çığlık çığlığa şiirlerim duymuyor,
Umursamıyorsun bile,
Azrail ile kaç kere pazarlık ettiğimi,
İntiharlara yeltendiğimi hatta…
Bana mutluluktan, aşktan söz etme,
Dilin tutulur, taş olur kalbin,

Masamı topluyorum kağıtlarımı kalemlerimi,
Seninle başka şiirlerde buluşmak için,
Özür diliyorum senden ilham perim!

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2019. 06. 15 /