Kendi düşen ağlamaz! Şiiri - Seçkin Erdoğan

“Sil gözyaşlarını, ayıptır yaa! ..”

İster acı çek böyle, ister kahrolup da bit
Bundan böyle güzelim, derdin beni bağlamaz
Yolun açık olsunda, demem sana defol git
Yokluğunsa kalbimi, bir gün olsun dağlamaz
Bilirsin ki güzelim, kendi düşen ağlamaz

Varlığımı boşuna, varlığına adadım
Zehir oldu hayatım, nede kaldı bir tadım
Bekleme be güzelim, benden ufak bir yardım
İstemeden yaparım, sana fayda sağlamaz
Bilirsin ki güzelim, kendi düşen ağlamaz

Kader sana da bak, taktı işte bir çelme
Ettiğini çekersin, sakın şimdi üzülme
Nerede o dik başın, haydi kalk da ezilme
Haykırsa da boşuna, seni kimse duyamaz
Bilirsin ki güzelim, kendi düşen ağlamaz

Sönmüş havalı olan, o çalımın o tavrın
Taşmasın bardaktan, benim gibi o sabrın
Çekilmez ki bilirim, bundan sonra o kahrın
Değeri hiç kalmadı, aşkın bana yaramaz
Bilirsin ki güzelim, kendi düşen ağlamaz

Simsiyah saçlarına, düşmüş zamansız aklar
Ecelinse kapını, her geçen gün bak yoklar
Kalbine saplanır da, acı ile o oklar
Yaraların kanarda, gelip kimse saramaz
Bilirsin ki güzelim, kendi düşen ağlamaz

Sense çoktan aşmıştın, utanmadan haddini
Ele ezik görünüp, acındırma kendini
Kimse bilmez olurda, kıymetini kadrini
Gelen tekme atar bak, hatırını soramaz
Bilirsin ki güzelim, kendi düşen ağlamaz

Boşa dökme yazıktır, gözlerinden yaşını
Haydi, kaldır önünden, gururlu o başını
Diktirdiler ölmeden, işte mezar taşını
Nasıl bilirsiniz der, kimse hayra yoramaz
Bilirsin ki güzelim, kendi düşen ağlamaz

Seçkin der ki; ömrünün, artık o son güzüdür
Hakikatin işte bak, tek gerçek tek yüzüdür
Senin için söylenmiş, güzel atasözüdür
Arasan her lügatte, böyle bir söz bulunmaz
Bilirsin ki güzelim, kendi düşen ağlamaz

SEÇKİN ERDOĞAN / BURSA