Kendi derdinden Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Hep umur etmekten ne çok yoruldum,
Bana ne kardeşim, elin derdinden!
Sermayem merhamet, ordan vuruldum,
Bir de ihanet var, derdin ardından.

Öyle bir isyan ki bıktırdı beni,
Umur ettikçe de çöktürdü canı.
Bir vefa var idi, ararım hani?
Hiçbir haber yoktur, vefa yurdundan.

Binmeye eşek var! Getirin semer,
Günbegün eridim tutmuyor kemer.
Teşekkür yerine, enseye şamar,
Kalleş i kalleş de, şamar merdin den.

Vicdan sorumluluk taşıyan yüktür,
Umarsız da küçük, bizde büyüktür.
Bu şaraptan içen sarhoş ayık tır,
Sadakat beklenir her bir ferdin den.

Erdemin sınırı, sabrın sınırı
O sınır aşılır, oynar siniri.
Hatalar yüzünden kırar onuru,
Durmuş oğlu üzgün kendi derdinden.