Kendi Der ki, Ben Miskinim

Kendi der ki, ben miskinim
Olmaz aslâ nefret kinim
Yolum Haktır İslâm dinim
Karamanlı bizim Yûnus.

Tapduk’tan hep lim almış
Dergâhında pişip yanmış
İlâhi bir aşkla yunmuş
Karamanlı bizim Yûnus.

Hak yolunda bir dervişti
Kalbi sımsıcak güneşti
Gönlü deryâlara eşti
Karamanlı bizim Yûnus.

Düşkünleri pek severdi
Allâh’ı her dem (hamdla) överdi
Nefsini vurup döverdi
Karamanlı bizim Yûnus.

Zikri vardı Allâh (Hû, Hû) diye
Baktığı her yerde göre
O aşk yolunda bir cemre
Karamanlı bizim Yûnus.

Türkçe onun sevdâsıydı
Vazgeçilmez dünyâsıydı
Sevgi deniz deryâsıydı
Karamanlı bizim Yûnus.