Kendi Dalında Asılı Ağaç Gibi

kalbinle gülüyorum yalnızlığıma
bir eşek beni ağlıyor dışarıda yazık
anlamıyor onu kimse açlığından başka

-
:

Adım Salka
yüzlerimi unuttuğum bir yerden geliyordum
bir yerden geliyordum bir çocuk ağlıyordu
çocuğun ağladığı yerde bahçe vardı
ben bahçeye geliyordum bulutlarla
az önce bir savaş oldu dedi biri ölerek
ölerek de kazanılır bir deniz ehey dostlar!
limanda türküler bitmek bilmezken
bağıra bağıra attım içime nisyanı
çünkü gece
çünkü yalnızın devrik kuklası ağlıyor

__

'sabah uyandığında bir gölgen daha seni bırakıp gitmiş olacak göreceksin, artık yok, ama hayal ettiğin yok diye sen de mi olmayacaksın? gonca yüzlüm? ha gül katığım?
__

bu artık cenzelenen bir hayat
ölüm inancı ve bütün sessizlik
hiçbir şey söylememezlik oyunu
korkularına inandırırsın bir şey olmayacağını
ve değmeyeceğini hayat için
başında söylenen yarı ölü ihtiyar gibi

;

kendini arzundan kurtardığın gün hatrına
dünyada birlikte yaşadığımız yabancı insanlar hatrına
ve bir gün seni gerçekten güldüren bir ömür hatrına
bu kendini kendine hapseden tüm insanlşrın ortak mirası

bu ortancaların büyüklere hırsı küçüklere kıskancı

;

ve limanda türküler bitmek bilmezken
bakmadığımız gökten bir söz düştü burcuma
yıldızlı harflerle sarılı güzel
’çünkü gece seni seçti kardeş; hoşçakal’