Nefes alamıyorum, Şu üstümdeki beyaz elbise nedir? , hiç yakışmamış, beyaz sevmem ki, hem niye yatıyorum burada, anne sen niye ağlıyorsun ki şimdi oldu mu hani yanındayken gülecektik beraber hep. Burası çok havasız hem şu üstümdeki insanlar çok ağlıyor, söyle gürültü yapmasınlar. Baba? Sen hiç ağlar mıydın, görmedim ben, şimdi fark ettim gözlerinin rengi yeşilmiş hiç bakmazdın bana öyle. Şimdi beyazlar akıyor siyahlarıma. Kardeşim ağlamıyordu bile, sessiz sessiz duruyordu öylece kas katı kesilmiş sanki ölmüş gibi! Arkadaşlarım dostlarım hepsi ağlıyordu benim için, birçok methiyeler düzüyorlardı “İyi çocuktu” “Genç gitti”…, Anneme takıldı gözüm yine, ağlaması kesilmişti oturmuş öyle bakınıyordu, ne düşünüyordu acaba? bir de sorabilsem duysalar sesimi! ve sonra bir an sesler kesildi, İmam efendinin sesleri geliyordu kulağıma anlamadığım bilmediğim şeylerdi bunlar “Arapça” ama ben hepsini anlıyordum niyeyse öğrenmemiştim ki bunları, tam ne okuyorsun, niye buradasın diyecektim ki bir ses duydum “Vaden doldu”
Ne vadesi? Ne diyorsun be sen?
-Sende kimsin be!
-Çok mu önemli kim olduğum?
-Ne diyorsun sen, niye duymuyor onlar beni?
-Sen ölüsün, duyamazlar saçmalama.
-Öldüm mü? Öldüm yani. Bir ölüyüm öyle mi?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta