Kendi Bilinmezine Peşkeş

madem ki tutuşmuyor yüreğin,
sıkışmıyor göğsün,
kelebeklerin uçuşmuyor.

öyleyse her günün sona bir adım,
her son yeni bir sona başlangıç
ve sen sevmiyorsun hala, pazartesileri.

madem el altından sevinçlere mahkum
umursamaz, sorumsuz, ama suskun yanın.
öyleyse hala demli çaya şeker atma gafletindesin,
nesin ne içersin kendini bilir misin?

madem ki kendi bilinmezine
peşkeş çekemedin
hayatını,
öyleyse sadece
bilemediklerin
senin hayatın.