Kendi Bildiğim Gibi Şiiri - Candan Sevinç

Hazin bir mevsim bu gönlümde büyüttüğüm
Depremlerin uğultusu büküyor dudaklarımı
Aşktan yana ne varsa uçtu gitti
Ellerimde sonbaharın fırtınası
Kaçmak bir çözüm mü bilemem
Yağmura dokundurup göz yaşlarımı
Ardım sıra gelen izleri silemem
Güneşin çığlığını vurduğu bu duvarlarda
İsmini yazılı bıraktım
Aşktan solan bir gül gibi
Gönlümü de ayaklarının altına attım
Dur geçme bu yalnız kapının önünden
Bir divaneyim ki başım bir hoş
Alma güz çiçeklerini elimden
Bir serseriyim ki bilesin gönlüm nahoş
Duraklarda beklerdim bana hiç uzanmayan yollarını
Başımda babaannemden kalma asmalı bir örtü
Hep gelecekmiş gibi duran
O gelmeyen mahsun koku
Saatler geçer senin yalnızlığında
Boynum bükülür acıdan dayanamam
Kalkıp uzanırım babadan kalma o sedire
Rüyalarına dalarım senden gizlice
Ay beni anlar mı sanırsın geceye hükmüm geçer mi
Kalıp kalıp sevdalardan sökebilir miyim adıma yazılı olanı
Açım uykusuzum tokluğunda senin
Bir kenara süzülüp yaşamdan sıyrılmak ister bu bedenim
Açma benden habersiz kapıları
İçeri girenleri görürsem
And içiyorum senden habersiz
Kendi bildiğim gibi ölürüm
Matem var evimin her köşesinde
Komşularım seni soruyorlar neden gelmedi
Adını andığım her an inan dudaklarım kanadı
Sildim gözlerimden senin neşe saçan şaçlarını
Sarı mavi ne fark eder
Tutup attım derbeder bakışlarını
Durduramadım saatlerin çılgınca akışını
Gönlümde açılmış yarenin
Dışarı sızmaz acıtan şarkısı
Bilemem benden sonra sen de kalır mısın
Sana yazdığım mektuplar sana koşar mı
Dilimde bir sevda türküsüyle giderim
Bilemem senin de gülücüklerin solar mı
Sapma sokağımdan başka sokaklara
Seni görmessem kaybolurum
And içiyorum sonunda
Kendi bildiğim gibi kahrolurum.