Kendi Affına Sığın Şiiri - Sadik Altuntas

kazanmaktan çok kaybetmeye oynuyorum bu hayatta
olmaması gerektiği kadar
başkalaşmaya ve değişmeye çalışıyorum
daha fazlasını bekleme
gözardı edilmiş duyguları yaşama arzusu bu

-gökyüzü senin yüzünden güzel olamaz-

bunu söylerken
sesi kanar mı insanın
kanıyor işte
kirli bir sesle nasıl konuşabilirdim sana
beni de en çok bu yaralıyor edeta

benden yakanı kurtardıkça
kendi affına sığınacaksın
rahatlayacaksın
ben bu rahatlamanın bir parçası olarak sokuldum sana
cehalet mi sanılır bu acaba
sıyrılıp gider gibi bir şehirden
tanımımı kaybedeceğim senin lügatinde
tanınmaz olacağım
anılmaz
ve sorulmaz olacağım

her şeyi nefret edebilecek kadar çok sevebilirim
çayı
sigarayı
dilimden düşmeyen birkaç şarkıyı

dilime çılgınlığı yakışan sözleri neden unutayım
bir anlamı yok terbiyesizliği gurur saymanın
peşimden öyle bakma nefretle
adımın anlamıyla anılmadığı yerlerde
kime güvenebilirdim