**Kendi Adaletim**
Yapılan suçlar neden karşılığını bulmuyor,
Oysa ben, kendi adaletimi kurdum,
Cezaların en büyüğünü omuzlarıma yükledim,
Acılarla yaşadım, gözlerimde her biri.
Her gün yeni bir haksızlık, yeni bir yara,
Ama ne adalet var ne de bir hesaplaşma,
Kendi içimde yargıladım, ceza verdim,
Ve her acıyı, kendi yüküm olarak taşıdım.
Dışarıda sessiz bir adaletsizlik,
Ama içimde bir kargaşa, bir hesaplaşma,
Kendi adaletimi kurarak yaşadım,
Her hatanın, her suçun bedelini ödedim.
Gözlerimdeki yaş, içimdeki sızı,
Sonsuz bir acı, sonsuz bir özlem,
Belki dışarıda adalet yok,
Ama kendi içimde, her suça ceza verdim.
Ve ben, acılarla büyüdüm,
Her birini yüklenerek yaşadım,
Kendi adaletimi kurdum,
Ve her gün bu yükü taşıdım.
Kayıt Tarihi : 16.9.2024 03:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
suçların karşılıksız kaldığı bir dünyada, kişinin kendi iç adaletini kurma mücadelesini ve yaşadığı acıları ifade ediyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!