Kenardan Kenara Şiiri - Serhat Oğuz

Gece gündüz savaşan bir babam vardı benim,
Ellerinde nasırlar, sarhoş gibi yaşadı
Ama evimizi bir gecede kurdu.
Gece gündüz savaşan bir babam vardı benim,

Biz kenarda büyüdük
Plastik oyuncaklarla bir çocukluk yaşamadık
İyi ki yaşamadık.
Toprakla haşir neşir olduk
Geldiğimizi yer, ayan beyan…
Biz kenarda büyüdük

“yıkımcı” köşeden çıkacak gibi yaşadık korkularımızı
Evimizi başımıza yıkarlar diye korktuk.
Kenarda yaşarken, oyun oynarken, bakkala giderken
En büyük korkuydu bu.
Meydana bir girebilsek, yükselip giderdik.
Meydana ölümden gayrı hiç yaklaşamadık.
“yıkımcı” köşeden çıkacak gibi yaşadık korkularımızı

Kenarda büyüdük,
Düşmanların döküldüğü denizi hiç görmedik.
Denizleri açtılar da biz mi görmedik?
Sınıfımız belliydi ama henüz okula başlamadık.
Babam, hep babam öğretti ikinci sınıfı
Sınıfı hiç geçemedik.
Tüm diplomalarını kenardan aldı babam, hep dışarıdan.
Kenarda büyüdük,

Yaşım aktı geçti,
Biz üç kardeş, sınıflarımızı geçme telaşından kurtulamadık.
Babama yanlış öğretmişlerdi
Biz de yanlış öğrendik, çok sonra anladık
Ve bitti sınıf geçme telaşı.
Yaşım aktı geçti.