Kenardan Bakan Utansın
Sözüne aldanıp tuttum güneşi,
Çekilip kenara bakan utansın.
Su ile sönmüyor gönül ateşi,
Can özüme kibrit çakan utansın.
Bağbanın mekânı dağın eteği,
Bağların içinde gönül ortağı,
Yoluna serdirip altı kıtayı,
Gönlümün tahtına çıkan utansın.
Şafakta bilinir ak ile kara,
İçimin sızısı vermiyor ara.
Toz gibi savruldum uzak diyara,
Sılada durulup akan utansın.
Gözleri gülerdi gördüğü zaman,
Sarardım sineyi olurdu derman.
Ayrılık sözünü verince ferman,
Seven gönülleri yakan utansın.
İçimden geçenler dilimi tuttu,
Gönlümü verdiğim beni unuttu.
Eyüp derman diye ağılar yuttu,
Koca dağı yere yıkan utansın.
Eyüp Şahan
Ankara 19. 2.1993
Kayıt Tarihi : 21.9.2012 01:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Utanabilene anlamlı serzenişe tebrikler, yüreğinize sağlık. Saygılarımla....
Gönlümü verdiğim beni unuttu.
Eyüp derman diye ağılar yuttu,
Koca dağı yere yıkan utansın.
Eyüp Şahan
Ankara 19. 2.1993
çok güzel akıcı okuyana hz veren üstadı kutluyorum 10+ saygılarımla
Gönlümü verdiğim beni unuttu.
Eyüp derman diye ağılar yuttu,
Koca dağı yere yıkan utansın.
Eyüp Şahan
Ankara 19. 2.1993
çok güzel akıcı okuyana hz veren üstadı kutluyorum 10+ saygılarımla
TÜM YORUMLAR (22)