Ne zaman ki
çıplaklığı düştü gözlerinin içime;
o zaman buldum kendimi parıldayan bir kar tanesinde.
Devrilmişliğin verdiği sızıyı hissettim her köşesinde
ve ondan önceydi hissedişim
rüzgarla bir olup savrulmanın verdiği tatlı endişeyi.
Tutulmuştum, tutunmuştum.
Bir kış gününde ben kurtulmuştum...
Kayıt Tarihi : 1.10.2013 00:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!