Kenara çekilmenin vakti

Sokakta yürürken ağır adımlarla,
"Dedeciğim, kenara çekil," dediklerinde,
Birden bir sessizlik çöker içime,
Yıllar, zamanın hızında savrulup giderken,
Anlarsın ki, ömür dediğin bir nefesmiş meğer.

Eskiden hızlıydı adımlarım,
Sokakların rüzgarıydım bir zamanlar.
Ama şimdi kenarda duran,
Gözlerinde hatıraların yankısını taşıyan,
Bir yabancıyım belki de bu genç dünyaya.

Ellerim titriyor ama ruhum aynı,
Kalbimde hâlâ gençlik çırpınır gibi.
Ama işte, "kenara çekil," diyorlar,
Ve ben anlıyorum, belki de
Hayatın hızı beni geçmiş,
Yolun sonunda, usulca durma vakti gelmiş.

Ama yine de gülümsüyorum içten içe,
Çünkü anılarımda hâlâ koşuyorum sokaklarda,
Gençliğin o deli fırtınasında.
Dedikleri gibi, işim bitse de belki,
Kalbimde bitmeyen bir yolculuk var hâlâ.

HÜZÜN GEMİSİ KAPTANI
AHMET NEJAT