Kenar Mahalleye Gezi Şiiri - Rahmi Emeç

kenar mahallede insanı çeken nedir
bir çayın sohbetiyle buğulanmış düşe
akşamüstü, bahçenin serinliğinde
kaç kez tutulan bir dilektir kim bilir:
“evim olsun, başka bir şey istemem”

baba döner işten, kurulur sofra
sıcak ekmek kokusu ve sessizlik
çocuğunun saçında gezinen,
annenin çamaşırdan kalma eli,
sonra dokunur erkeğinin eline:
“yarın kira ödenecek, un almaya da yok para”

duvarda hane halkına gülümseyen
yüzü matemle kapatılmış oğul
sanki kendisini anlatır gibi
eski bir gazete kupürüyle:
“dur emrine uymadı, vuruldu”

bir geziydi bu şiir, yıllar önceye
şuramda yeşerterek tuttuğum
çıkarıp oradan bakarım kendime:
“bakışarak, kim anlaşabilir bizim kadar? ”