Kenar Mahale Duyguları Şiiri - Samet Gül

Kenar Mahalle Duyguları

I.
Bildiğim tüm kelimeleri harcadım.
Hep adını yazmak istedi kalemim.
Bildiğim tüm mevsimleri yaşadım.
Hep sonbahara takıldı gözlerim.

II.
Bir gün kalbime uydum düşünemeden.
Kendimi kör kuyularda buldum.
Bilemediğim kelimeler doğdu içime.
Senden bana kaldı bu kelimeler.
Bilemediğim mevsimlerde gezindim.
Senden bana kaldı bu mevsimler.

III.
Umutlarımı ektim ufuklara.
Gökte sen doğdun ay yerine.
Sabah oldu ay kayboldu.
Gözlerin sevda oldu umut yerine.

IV.
Saatlerce
Karşımda dur sadece.
Ben, gözlerinde dünyayı gezeyim.
Maviliklere dalsın bakışların.
Ben, saçlarına şiirler öreyim.
Yağmurlarda ıslansın ellerin
Ben, karşında ağlayayım
Saatlerce

V.
Sen gittiğinde loş lambalar yanar.
Lambalar altında bir garip aşık ağlar.
Yıldızlar kaybolur, güneşler doğar.
O hala her yerde hep seni arar.

VI.
Ne yalan söyleyeyim
Bir akşam vaktiydi
Yağmurda yağıyordu
Zaten her yagmur seni hatırlatır
Hayalin gezindi damlalarda
Ne yalan söyleyeyim
Bir akşam vaktiydi
Özledim seni

VII.
Bir gün beni anlarsın.
Belki o gün bir sela verilir.
Bir GÜL, baharına doyamadan henüz,
Acımasız soıuklar vurdu onu, denilir.
Bir gün beni anlarsin.

VIII.
Yine bir yaprak düştü biraz önce
Yine aklıma sen düştün
Ilık bir rüzgar esti.
Yaprağı aldı uçurdu.
Ağaç yaprağını unuttu.
Ama ben seni unutamadım

İstanbul
Bahar Ayları /1999
[email protected]