Mavi bir İstanbul rüyasıydı önümüzden geçen
Hani elimizi uzatsak tutacağız sabahı
Öyle utanıp durma karşımda
Tökezlemeden iç şu şarabı
Güneş doğurdu bulut oldum
Yağmurla geldim sana
Özüm sözüm birdir canım
Bahar gülü aldım sana
Ten değmemiş ellerime
Bıçak sırtı bu sevmeler
Acı geliyor habersiz gitmeler
Sabahlara kadar inlemeler
Zor dostum
Gözyaşına boğulmak
Kendi kendimi avunmak
Sevdan bir oruç
Ben ekmeğin olayım
Tuzun biberin
Sofranda kalayım
Pusuda beklese de sancım
Bak yağdı habersiz
Sensiz yağmurlar
Gidişin pişman
Bir ceylan gibi
Düşman geceler
Kan kaybetti sevgin
Ben munzur çocuğuyum
Kanım alsalar kurumaz
Serim kesseler durmaz
Dilim vursalar konuşmaz
Ben munzur çocuğuyum.....
Vurun yangın külü gibi
Ellerle beni
Kırın dallarımı
Yellerle beni
Vurun hasretime
Kanayım ben
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!