Boğuldum içinde İstanbul,
Büyüme lütfen artık dur.
Etrafımın heryeri oldu sur.
Uzaklara bakamıyorum.
Eskiden çocuklar sokaklarda idi
Uzun zamandir ağlamamistim
Uzun zamandır ağlamamiştim şimdiki gibi
Aslında kimse ağlatmadı senin kadar beni
Döküldü gözyaslarim kalbime sesizce
Başladı gözyaşı yağmuru delice
Duyurmamıştım göz yaşlarımı sana
sigaramin dumunayila atmosfere karışan hayallerimde
seni hatırlarım mutlu ve gururlu.
sigaram bittiğinde hayellerim kaybolur gider.
sigaradan kalan pis kokuyla beraber
yine seni hatırlarım umutsuz ve gerçek
yüzleşirim gerçekle isteksiz
unutamadim gözlerinin yeşilini
kimseler alamadi yerini
mümkün mü unutmak seni
silinmez kalemle yazdim kalbime seni
hiç bir yerde yoksun
Sensiz bana zindan olur geceler
Hiç bitemeyecek gibi gelirler
Delidir sevdam acimasiz, ölümüne!
Ben yine hasretine Gebe
Eşşek gözlüm, kartanem
Kim bana yine kalemi hatırlatan
İçimi tek tek mısralara akıtan
Ansızısın aklıma gelip uykumu kaçıran
Bakışlarıyla içimi sızlatan
Gönül ferman dinlemiyor
seviyorum dedim bak yosma
sınırlarımı çok zorlama
çok ararsın beni sonra
gidersem dönmem geriye asla
Zaman herşeye deva gibisin
Ama içimde en büyük yara sensin
Mağlup ettin hayata
Ağlattın beni hep vicdansızlara
Nafile ne anlatsam boş sana
Ne döner geri ömürden giden
Nede tutar zamanı elinden
Ne yaşar yeniden gençliğini
Nede bulur kaybettiğini
Ne yeter bu dünyanın malı
karşılık beklemeden büyüttüğüm sevdamın son anları
Saat sabaha karşı 03:18 ben yine uykusuz ben yine isyankar
Sanmaki aşkını kalbimden eksik bir yazı gibi sileceğimden;
kör bir kurşun gibi kalbime sapladğin sözlerinin yenikliğinden
Aslında mutlu olmam gerekir senin sahteliğinden kurtulduğum için.
Vefa yanlızca istanbulda bir semtmiş senin için
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!