Kenan Ergül Şiirleri - Şair Kenan Ergül

Günah yükümü sırtlayıp omzuma
Kapına geldim affeyle Allah'ım.
Günahta eklendi gönül sızıma
Kapına geldim affeyle Allah'ım.

Yeri geldi haram değdi gözüme

Aldırmadım boranıma, karıma
Hayallerim kalıyor hep yarına
Şöyle geçip de bir cam kenarına
Uzaklara baktım, baktım ağladım.

Ne bu başımdaki aşk mı büyü mü?

Yüreğim zorda, başım ise darda
Gönül dost arıyor böyle anlarda
Her kışın sonu mutlaka bahar da
Yüreğime bahar gelmiyor annem.

Kendi derdinde her nereye varsan

An olur bilemezsin, gitmek mi kalmak mı şer
Vakit gece, gökte ay ve bize gitmek düşer.
Yola düşersin; sırtlarsın derdini, tasanı
Ve gecelerde yalnız bırakırmış insanı.
Yürürsün ve silersin geçmişin izlerini
Bir ay ışığına saklarsın hüzünlerini.

Hayat çok zor baba yoruldum inan
Durgunlaştım artık duruldum inan
Yoksun, acılarla yoğruldum inan
Kaldıracak gücüm kalmadı babam.

Tamam dedim sustum attım içime

Hayat çok zor baba yoruldum inan
Durgunlaştım artık duruldum inan
Yoksun, acılarla yoğruldum inan
Kaldıracak gücüm kalmadı babam.

Tamam dedim sustum attım içime

Eskiden neydin unutma dünleri
Koyunu kırkıp aldın mı yünleri?
Aklına getirip geçmiş günleri
Anmadıysan beni anlayamazsın.

Bilmiyorsan arpa, buğday ekmeyi

Yalan, hile katmadım yeminime, ahtıma
İnan kimseyi oturtmadım gönül tahtıma
Kavuşalım dedim ayrılık düştü bahtıma
Ölmeden mezarım kazılır diye mi gittin?

Yanında mutluydum, kalbim uçan bir kelebek…

Ayakta kaldım, aldırmadım çileye gama
Bu kadar hüzün çok ağır geliyor adama
Her şeyi bir bir söylerim, anlatırım ama
Yüreğim bunları kimse kaldıramaz diyor.

Bütün sözler sizin olsun, sükût ise benim

Aldandım her yüze gülene kanıp
Çok üzdüm kendimi geçmişi anıp
Şöyle birinin omzuna yaslanıp
Hıçkırıklarla ağlasam diyorum.

Durdursam zamanı, dönsem geçmişe