Kenan Engin Şiirleri - Şair Kenan Engin

Boşnak bir kızı sevmiştim ikibinüçte Gözleri sonbahar elasıydı, Ne çok benziyordu bir sonraki sevdiğime Alnından öperdim hep, büyüsü giderek çoğalsın diye İlk dokunduğumda, serin bir yel esmişti içimde Aşkın tene dokunduğu yerde, „bu ne büyük mahşerdir“ dedim kendi kendime Oysa Geçip gittiğinde, Bu ne büyük karanlıktır dedim, öldürür beni her yerimde Sesini geride bırakıp, yola koyulduğunda, Gölgeni ver dedim hiç olmazsa, serinliğine yatıp ayazında donayım Oda olmazsa Bari elinde tuttuğun yaprağı ver, hazanda ayağına düşeyim Umursamadı Bu dedi, avucunda tuttuğu ikilemi Yaşadığımız tüm aşkın özeti Al bunu yürü dedi, Adresi yanlış bir mektup gibi, iade etti Yüzikigün umutla bekledim. „Bunların hepsi şakaydı“ deme ihtimalini Nafile, Acım büyüyüp sevabıma hükümran olunca Akşamlardan korkar oldum Anason koklayıp, her sabah başka bir kadının koynunda uyandım Bardağımda ki buza dönüp, giderek azaldım Biter miyim sahi? Hala tedirginim!

Çöl sıckalığı vurunca yüzüme

Yedi renk yedi ateşe büründü her şey

Kervanlar sakladı kendini kum taneciğine

Soluk gecenin suretine yayıldığımızda,
Karanlık, efsunlu bir sis gibi
büyüyerek dağılmıştı utangaç doğamıza
Yola dizilmiştik,
Ateşmiz bir küle varsın diye
Sevişmek mi?

1999´un sonbaharıydı
Ahizede ıslak bir ses: Geliyorum dedi emirvaki
Kayıp saraylarda unutulmuş bir fermanım var
çözer belki diline sakladığın o tümceyi.
Olur dedim,
Lakin, harflerin olası sese varma ihtimali

Hewler de sönünce ışıklar geceye
Akar gider tüm kuşlar kendi cennetine
Ve sahici izler kırılır geceye düşen ayak izlerinde
3 bin yılın hikayesi döner gelir kerpiç evlerin gölgesine
Ve der ki:

Yusuf ´un Masalı Hayalin kaygan bir bahçeyse Gülü dikmek neye yarar Yolumu her daim yer yeksan edecekse mavi bakışlı atlılar Yola yamanmış kervanım neye yarar Saadetin emrine itaati ihlal eyleyeceksen Beni kendi sözüne bulaştırmışsın neye yarar Hakikati içimde her daim kıracaksan Gelip benim masalımda ölmen sahi neye yarar Düşman dağıldı deyip, kışlalarımıza yenilgiyi çağıracaksan Heves edip gölgeme yatman neye yarar İsa Golgot ´ya dayanıp yüzüne kan sıçramışsa Ve uçuruma asılı hayat son durağına varmışsa “Tutunacak dalı unutma” demek neye yarar Aşka düşüp anızın tutuşmuşsa „Bir Yusuf masalı vardı eskiden“ diye mırıldanmak neye yarar Ben var olsamda bu zaman içinde Sen yoksan, sahi herşey neye yarar? ... Heidelberg/New York (Mayis-Temmuz 2011)

Ya Rab!
bu ne uzun intizardır,
Sabr eylermi gönül bu gam-ı hecrana?

Ya bana takat lutf eyle
Yada beni müstesna belle, taraf ol ölüme,

Biliyorum yılın son akşamında
Yine masaya tek bardak koyacağım
Tek çatal, tek kaşık...
Ve
Yanlızlığın kederli kokusunu,
Tüm aşklarımın üveyliğini,

Mavi Mürekkep
Zaman döner
İklimler çekilir kendi yurduna
Mumma biter,
Yaprak yoluna düşer, yolcu kendi uykusuna
Uğultulu gecelere sessizlik düşer