Öyle ağır âheste işler ki zaman benim yaşamımda
Çiçekleri sarmalayan gecenin buğusu
gözyaşımdır her sabah
Bedenimde uyanır dünyanın derdi tasası
Resimlerimdir kare kare sabah güneşi
Seni bilmeseydim
Bir benzerini severdim
Ama yine de
Onda seni arardım
Seni görmeseydim
Yakamozlar oynaşırdı denizlerinde
Ayışığın yüzümü okşardı
Sana sarılıp
Yıldızlı gecelerinde uyurdum
Günlerim güneşinle başlardı
Umut zamanlarımdı
Bir kadını beklerdim
Yıldız ekerdim gecelere
Yakamoz olurdu denizlere
Sonra hep
Gün ağarır
Biz, üç kardeştik
Sonra ben yalnız kaldım...
İlk yalnızlık ağır geldi
Sonraki büyük yalnızlık...
Ondan hâtıra kaldı.
Önünden trenler geçer.
O bakar.
Onu gören,
yol bekliyor,
düşünüyor zanneder.
...beklerken
yeni hayaller biriktirdim.
Çuvala doldurdum eskileri.
Gün geldi, yeni hayaller de eskidi.
Aksi gibi; çuvalı da yitirdim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!