İnsan hayatı bir melodi gibi
Benim ki ise bir potpuri sanki
Ama en çok kollandığın nota
“fa”
çünkü senin adını anımsatıyor
Bazen hüzünlü, bazen neşeli
Filizleri açar yüreğimde
Sen giderken solan umutların
Ne kadar dönemesen de bana
İçimde bir umut filizlenir...
Biliyorum bir gün bu filiz yeşerecek
Ve umutlarım gerçekleşecek
Biz kadehimizi nefrete ve kavgaya değil,
Aşk ile muhabbete kaldırırız Sevap için.
Kilit bilmeyiz tahta kapılarına hanemizin.
Açıktır gönlü gibi kapısı, esirgemez sofrasını Gökbüklü.
Kim geldi de âşık olmadı ki sana?
Baktın Gözlerime Yine Zamansız,
Sönmüş Volkanlarım Patladı.
Kan Topladı Gözlerim,
Yine Uykular Firarlarda Kaldı.
Nice Duvarları Aştım Geldim,
Gözlerine Birkez Bakmak Uğruna.
Sen ellerini,
Aşkımın kanına buladın.
Oysa ne saf ve çocukça
Sevmiştim seni,
Bütün aşkımı sana hiba etmiştim,
İçine benliğimi de katıp..
İçimde iki kelimelik bir sızı var.
Söylesem geçecek sanıyorum acılarım
Ama asıl acı o zaman başlıyor.
Ayrılık işte o zaman vuruyor insana
Daha sonra artarak büyüyor acılar
Uykusuz geceler başlıyor ardı ardına
Seni hatırlıyorum,
Sen soğuk gecelerde yağmurdun.
Sen yağdıkça odamı,
Hüzünler ve anılar doldururdu.
Bense inanmak istemediğim
Gerçeklerde boğulurdum.
Ne güzeldi seni aramak
Samanyolundaki bir yıldızda
Ağlamak, Yağmurlarla bir olup
Özlemek, Yollarla bir olup
Yıkılmak, ihanetlerle bir olup
Ama her şey çok güzeldi
Sevdanın Yelleri Eserken Doruklarında
Biz Nöbetini Tutardık Hasretlerin.
Ayrılıklar Koymazdı Ama Vefasızlığı Vardı,
Gözü Uzaktakini Görmeyenlerin.
Gönülden Uzak Olan, Gözün Görmediği midir? !
Belki anlayamıyorsun beni
Yaptıklarımı, davranışlarımı
Yalanlarımın sebeplerini çözemiyorsun.
Ama senin de bildiğin bir şey var
Seni ne kadar çok sevdiğim.
Ve bir ayrılık şiiri yine sana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!