Bu veda ânıdır...
Tüm şukûfelerin bahtı kara.
Bu şehirde kaç yalnız kadın var,
Kaç derin yara.
Bu veda ânıdır kısa olmalı..
En sevdiğim ağaçtır ıhlamur
Pencereden bakınca karşımda durur
Gölgeli ve hoş kokulu
Beyaz ellerle dolu
Yaprakları geniş ve yayvan
Homongolos; bir kadın düşmanı
Siyah gecelerde âşık olur.
Ve yürek kanar uçuruma.
Uçurumda aşka bulanmış bir yürek
Şehrin kalabalığına daldıkça dalıyorum
Yapayalnızım kalabalıklar içinde
Uzaktaki bir sevgiliyi özlüyorum
Bir mâtem geçiyor yanıbaşımdan
Sarışın bir sevgiyle el ele...
Hani komşular vardır hâl hatır sorarlar
İnsanın içini yaşamak sevinci kaplar.
Her şeye rağmen amaçlar beliriverir zihinde
Komşular…bir cümlenin kelimeleri gibi.
“Bu akşam bekliyoruz.” derler mesela.
Ne kadar da esrarengizdin bir zamanlar
Saçlarında her daim eserdi bir bahar
Ayak seslerin en güzel muştuydu
Çıkagelirdin hiç ummadığım anlarda
Saçlarında dinmiş yağmur pırıltıları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!