Kenan Aydın Şiirleri - Şair Kenan Aydın

Ne zaman biter çocukluk,
Ne zaman giyilir elbise?
Her son, bir başlangıç ise
Sen nerede bitersin,
Nerede başlar yokluk?

Uzaklarda bir kuş sesi,
Ağlar gibi neyin nesi?
Hissediyor, duymuyorum:
Bin çaresiz her nefesi.

Anlatıyor sanki seni

Kalbim seninle dolu, kimin umrunda nazın,
Ben seviyorum ya, sen ister sev, ister sevme.
Bulunmaz sanma sakın, sendendir teli sazın,
Saçların bende kalsın, ister gel, ister gelme.

Ne olur yürümesek ellerimde ellerin,

Keşke diyorum,
Keşke...
Ben hidrojen,
Sen oksijen olsaydık.
Biz kavuştuğumuz zaman,
Yanar, su olurduk.

Rüzgarla savrulan bir yaprak gibi
Mekan belli değil, yer belli değil.
Esiyor ruhumda kasırga, tipi;
Dolu belli değil, kar belli değil.

Dalgayla boğuşan kum tanesiyim.