Kenar Şiiri - Orhan Yamak

          KENARLAR
Evlerimiz kenarındaydı köyün
Kenarlarına iliştik hep hayatın
Şehirlerde varoşlara yerleştik
Okulumuz kenar mahalle okuluydu
Hem okuduğumuz, hem çalıştığımız
Kenarlarından tutunduk hep hayata
Ortasından yaşayamadık...
Hep kısıtlarımız vardı.
Ne soylu, ne zengin, ne asildik
Elimizi attığımızda cebimiz delikti biraz
Ama biz, hep bizdik iliklerimize kadar
Bozkırdan almıştık dik başımızı
Özgürlük denen şeyi kitaplardan değil
Kuzu güttüğümüz dağlardan öğrenmiştik
O yüzden sivriydi dilimiz, yüreğimiz değilse de
Biraz nasırlıydı elimiz,
Ya  tırpan, ya kazma, ya kürek, ya çapa...
Akmadan gün geçmezdi alınterimiz.
İnadına mertti, inançlıydı, yorgun yüreklerimiz
Şükür  hâlâ kenarındayız hayatın
Hayatlarına değdiğimiz yüreklerle beraber
Yüksek perdeden hayat dersleri vermedik
Yaşadıklarımızı bilmeleri kafi idi.
Elit değildik... Yanık ağıtlar dinlerdik.       Aşıklardan yaşanmışlıklarımıza dair
Hiç opera dinlemedik ...
Sahiplenen anaydı, babaydı kalplerimiz
Köylüydü bir yanımız hep,
Çünkü biz alabildiğine Anadoluyduk
Kazdığımız, zor toprağı vatan bildik
Çünkü biz alabildiğine bizdik.
                              O. YAMAK