Kemiklerimi Sızlattın Oğul

KEMİKLERİMİ SIZLATTIN OĞUL

Davut Mardinli Davutlar aşiretinin son temsilcisiydi o da evlatlıktan reddedildi.

Davut Davutlar aşireti ile Hüthütler aşiretinin kurşun bulamadığı bir bahar ayında dünyaya gelmişti.

Davutlar kurşun bulanda Hüthütler’den biri can veriyordu. Hüthütler kurşun bulanda Davutlar’dan can veriyordu biri.

Davut kurşun ninnilerinde uyudu, büyüdü. Davut kurşun çığlıklarında uyandı, apaladı, yürüdü, koştu.

Davut akşam sütü içmedi. Davut kızıl kan içti süt niyetine. Kanlı gözyaşı yudumladı meysu niyetine.

Davut büyüdü, bıyıkları terlemeye başladı.

Davut bir kız gördü çeşme başında. Kız ona baktı, o kıza. Âşık olacaktı bahara kışa.

Bir başka bahara Davutlar’dan bir Davut kılmıştı.

Bir başka kışa Hüthütler’den bir kız kaşlmıştı adı Suna.

Davut Suna’nın kan davalılarının çocuklarının çocuğu, Suna Davut’un kan davalılarının çocuklarının çocuğu.

Davut Suna’ya bakanda yoktu hesap soran, yoktu kurşun sıkan. Suna Davut’a bakanda yoktu namus davası güttü güdecek.

Davut Suna’ya baktı, Suna Davut’a. Her bakış unutturdu acıyı. Her bakış unutturdu yalnızlığı. Her bakış bağladı Davut’u Suna’ya. Her bakış bağladı Suna’yı Davut’a.

Davut tuttu Suna’yı elinden. Tuttu ki basa nikâhı. Nerde imam, nerde nikâh memuru?

Davut tuttu şehrin yolunu kolunda Suna.

Bastı nikâhı Suna’ya unuttu köyü, unuttu kurşuna dizilenleri.

Başladı geçim mücadelesi. Başladı koşuşturmaca.

Dur duraksız kırk yıl süren koşuşturmaca.

Davut emekli olmuştu, kavuşmuştu çoluk çocuğa, torun tombalağa. Davut, çoluk çocuk, torun tombalak topladı hepsini ver elini Mardin’e.

Mardin’de çocuklarına öptüreceği el yok. Çocuklarına anlatacağı masal var bol bol acılı.
Davut anlatıyor ‘’ Oğlum, kızım, torunum!’’ ‘’ Büyük amcan burada can verdi, Küçük amcan burada. Deden burada. Babanın kuzeni derenin öte yamacında. İbisinin ibisi derenin bu yakasında.’’ Anlat anlat bitmiyor masal. Köy köy değil, Çanakkale, Çanakkale’de Arıburnu.

Davut bulabildiği mezarda okudu bir Fatiha.

Davut’un İstanbul’a dönmesi ile rüyasından çıkmaz oldu babası. Babası hesap soruyordu Davut’a gece düşte, gündüz hayalde. ‘’ Utanmadın mı kan davalılarına Fatiha okurken? Kan davalılarının oy verdiği partiye oy vermen yetmezmiş gibi gittin bir de mezarı başında Fatiha okudun.’’ Davut yeminler ediyordu ‘’ Fatiha okuduğum mezarda adın yazılıydı.’’

Babasının verdiği cevap Davut’u şaşkına çevirmişti ‘’ Oğul, Seçmen naklimi yapmışlardı, son gün telaşı ile tabelayı nakletmeyi unutmuşlar.’’

Babasının Davut’a nasihatı:
‘’ Oğul, öbür seçimden önce gelip duanı ettin ettin, öbür seçimde beni burada da zor bulun. Nere nakledeceklerini ben de bilmiyorum.’’