Kemik Sesleri Şiiri - Mustafa Köklü

Ne kadar ırağına dursak
Yine, İstanbul kokacak
Naif, buğulu, çare, yalnız…
İmparatorluktan kalma us;
Heyecanlandırıyor eski oyuncak

Çocuk bilmez, ahval gözetmez
Ne bilsin âlemlerin yamyamlığını
Rimel saçan gemilerde,
Kuyruksuz namus değdikçe,
Buğulu camlarda sivri parmak uçları

Bencillik bu hem temelli
Türkiye içinde bir başka ülke
Meleklerin boynu bükük, gizli; kibirden,
Sancıdan geberdi, yek pare yelkenleri
Gölgemizi yıkadık, Fatih Köprüsünde

Karanlık, perdesiz, dar sokak
Bela tadında kızlar el etti
Perişan düştü zencefil, bulutlu;
Siren sesleri mavi kırmızı duyuldu
Anlayamadık kızın dilinden: jilet

Sahiden doyumsuz petrol gibi,
Açgözlü, tatmin olmaz kadın
İstanbul, her yerde koktuğundan
Yarına titreyen damlalar akıtarak,
Sere serpe bir kere, öldü zenci