Kement Şiiri - Muhammet Günay

Kimde ayan bilinmez meçhul ruhi haletin.
Dünyaya geldiğinde tükendi asaletin.
Zambaklar yaseminler kanarya cıvıltısı,
İşte bu dem bendeki buğulaşan suretin.

İşte bir perde daha esrarengiz ortası,
Açma ve kaç ne lazım korkaklığın yaftası.
Gölde beyaz kuğular süzülür usul usul,
Darbeler bilirimde ömrün olmaz cuntası.

Tellal bağırır durur bir can var alan yokmu?
Sanmayın değersizdir toprağa katan yokmu?
Şu betonlaşmış çorak küskün mahallelerde
Merhamet filizini aşkla bekleyen yokmu?

Sanmayın kıskanırım acı Ney ağıdını
Dünya yükü yüklenmiş mühürlü kağıdını
Gafletten uyanmaya kalksanda kalkmasanda
Bir anda duyacaksın acı mevt ağıdını

Boşuna dememişler ölüm en büyük derstir
Aşıklara kavuşma ,tabiyyunlara derttir
Durulmasın ırmaklar durulmasın sessizlik
Bizi hayata çeken manevi bir kementtir.