Kemenkeş Şiiri - Nevzat Akyar

Kemenkeş,
beni bırak yayından boşluğa
çöz zincirini ayaklarımın...
İster kuş olsun vurduğum
isterse baykuş...

Kemenkeş,
azat et, ya da ara ver hükmüme
sadakta geçiyor,kuruyor damarlarım
gençliğimi yiyorum.
Azat et beni ey kemenkeş!
Tam şimdi güzel bir yıldız vuruyorum...

Kemenkeş,
beni karadeliklere fırlat
ya da başka galaksilere,
inan kaybolmam,
göktaşları arasından
sana bir süreyya bulur
uyuturum koynunda...

Kemenkeş,
beni eski zamanlara fırlat
haremlere,saraylara
kurna başlarına,göbek taşlarına
inan kimseyi almam koynuma,
sana bir prenses bulur
rüzgar gibi getiririm yanına...

Kemenkeş,
beni kehkeşanlara fırlat
gözlerim kamaşmaz
gözlüklerim yanımda...
Renklerle biraz halleşir,oynaşırım
saçlarıma biraz mavi,yeşil,
biraz kırmızı,leylak rengi...
biraz da aşk takılırım,
en güzel rengi sürerim rüyalarına...

Kemenkeş,
beni son kez bırak
beni bir kez olsun bana bırak,
ama bir deniz olsun vurduğun
tuzlu bir ufka hedeflen...
Kendim için bir denizkızı vurayım
kanadının altından,
sonra beni oraya sarıp
merhem yapsınlar...

(14.11.1999)