Alıkoyamıyorum renksizlikten gündüzleri.
Koyu Karanlığın kucak açtığı
Yaş pınarında, bazen kurak toprağındayız.
İnce tellerin tınılarını korku ile dinliyoruz;
Ha koptu, ha kopacak.
Asıl ürküten sessizliktir belki.
Bir taşzehir verin bana içeyim
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herselim
Kursuna dizdiler anılarımı
Yenik duştum bu savaşta neyleyim
Devamını Oku
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herselim
Kursuna dizdiler anılarımı
Yenik duştum bu savaşta neyleyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta