Kemanım, Aşkım! Şiiri - İsa Yılmaz

yıllarca hayallerimde yaşattım seni
bir gün gelecek ve ben sana kavuşacaktım
parmaklarım dokunacaktı bir gün sana
ezelden kazınmıştı varlığın ruhuma
sensiz ölüm, gözü açık gitmek olurdu
ve bir gün geldi çile bardağı doldu
ayrılığa son noktayı gözyaşlarım koydu
süslü bir vitrinden bana bakıyordun
hadi gel, al da götür beni
kurtar beni bu köle pazarından
hadi ne olur gel ve dokun bedenime, der gibiydin
nasıl gelmezdim ve seni alıp da gitmezdim
başımdaki kasvetli geceyi dağıtacaktın sen
yüreğimdeki en eşsiz notaları çalacaktın sen
o ince, narin yayın tellere dokunduğunda
büyülü gezegenlerin kapısını aralayacaktın sen
seviyorum seni, seviyorum seni seviyorum seni
sen benim kemanımsın, yüreğimi notalara dökenimsin
etten, kemikten öte; tüm insanlardan içre aşkımsın
sen benim kemanımsın, ölümle yanıma gömülenimsin
tüm şiirlerimin müsebbibisin
sen kemanımsın, dostum, yoldaşım, aşkımsın…