Kemancı (Üstad Mustafa SAYAN'a...)

Sevgi dünyasının yok tadı tuzu
Ölüyorum kederimden çal be kemancı
Hayalimde yarin esrarlı gözü
Günahı bana kaldı çal be kemancı

Dertleri sayarım artar eksilmez
Aşkı yaşamayan sevmeyi bilmez
Tanrı istemezse bir insan ölmez
Yaşarken ölmüşüm ben çal be kemancı

Kederle çek yayı keman ses versin
Nameler kalbime hüznünü sersin
İsterse o zalim halimi görsün
Tevbe ettim sevmeye çal be kemancı

Doğmayan güneşten yari dilendim
Baharım solmadan bittim tükendim
Yabancı sandığı o adam bendim
Her şeyi bitirmişiz çal be kemancı

İçimde yılların yorgunluğu var
Adımı koydular şimdi isyankar
Güvendiğim dağa yağıyor karlar
Bunlar acı gerçekler çal be kemancı

Başıma konulmuş yalnızlık tacı
Sabahsız geceler ölümden acı
Dost yaralarının yokmuş ilacı
Çarkım tersine dönmüş çal be kemancı

Hep köle misali zincire vurdu
Toprak gibi ezdi beni hor gördü
Gönül bir yakınlık bekledi durdu
Çok sevdim suç sayıldı çal be kemancı

Benim derdim sığmaz dağlara usta
Kaybolan günlere yastayım yasta
Bu ömür yalanmış duygular hasta
Olur mu böyle olur mu çal be kemancı

Şimdi ruhumda bir yaprak dökümü
Dertlerden tutmuşum gönül yükümü
Bu yazıyı yazan vermiş hükümü
Kaderi ben mi yarattım çal be kemancı

Ben sana tiryaki sen de kemana
Gönül çok yorgundur yenik zamana
Bu aşkın günahı kimin boynuna
İçiyorsam sebebi var çal be kemancı

Çoktan dolmuş benim günah defterim
Silinmez bahtımdan kötü kaderim
Bir emanet gibi geldim giderim
Zararı yok alıştım çal be kemancı