Alır nefesi vermez kemancı,
Vurur yaya durmaz kemancı.
İnce, ince fısıldar yükselirim göklere.
İnemem bir daha, ben yeryüzüne.
Düşünürüm o yâri hâlâ,
Susmaz kemancı.
Bitmeyen hayallerim,
Gökyüzünde beklerim.
Bitsin bu ıstırap, bitsin diye inlerim.
Duymaz kemancı.
Keman çalmak marifet ister,
Bilen bilir, bilmeyen sadece izler.
O yâre bakarsan, o da yolun gözler.
Kemancı, evet kemancı ise kendini dinler.
Kayıt Tarihi : 27.6.2012 15:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
*26.06.2012 bergama kermesi Gülhane parkta şiir söyleşisindeki kemancı için. Öyle güzel çalıyordu ki adeta hayale dalmışım… Birde son satır abes gibi duruyor, ama aslında abes değil. Bilirsiniz keman çalmak nefes kontrolü gerektirir. Yani ruhunla bütünleşmen gerek…
TÜM YORUMLAR (1)