Keman Çığlığı Şiiri - Hülya Şimşek

En tiz perdeden bir keman çığlığısın
sesini avuçlayıp urgan yaptığım,
gece sehpasının üzerinde
titrek bekleyişlerimin
süsü…

Ürkmüş ceylan bakışların
Hangi dağın ardında
Hangi aslan ininden
Habersiz
Düşten bir diyarda sekmekte

sesin...
damıtılmış bir ezgi
tane tane
duyduğumda yüzüm içime dökülür
ancak bir şairin
beyaz koynuna süzülürsen
hece hece
acının kalemi kırılır

Bakir yalnızlığın
Çıplak gezer aynalarda
Kim bilir
kaç yalnızlık daha
Doğurdun el sürdüğün geceye

elimde bir tuval
resmedeceğim
siyahını beyazını:
yaprak kımıldamayan ince bir yüz
dudağının kenarında gece damlası
ve en tiz perdeden bir keman çığlığı…