Keman Ağlatıları Şiiri - Ayşe Uçar

-Tanrım
kalbimin saklı kıyısına yığıldı sakalı ağarmış bulutlar
oturup ağladım bir söğüt dibine gelip kucağıma kondu kervan kuşları
kurumuş portakal kabukları gibi büzüşen kemiklerimi sızlattı yokluk
gidesim var yad ellerden sana varasım
bir akşam kızıllığında

gece gürleğinde kuytulara
gölgeleri uyandırır ay ışığı sesi gelir sokağın kesik kesik
dilini zırhına giyinmiş bir balık gibi susarım ilenç çukurlarında
bacağı çarpık bir sandalye gibi ötelenirim duvarlardan pencerelerden
kendi içime kapaklandığımda gözlerimin ferinde söner son mum
yok olurum fırtınalarla dolu bir hayalin içinden sessizce kayarken ayaklarım
unutkan bir serçenin öptüğü çayırlar gibi unutulurum

-bul beni Tanrım

ayşe uçar
19082023