Keman Şiiri - Baki Sulopaşa

Derin bir iç çekiş yankılanır;
Sessizliğin içinden yayılır;
Yalvarır gibi ısrarlı nağmelerle.
Acınır,daha da acınır bilinmeze,
Alçalan yükselen perdelerle,
İnce ince gelen bu hüzün niye?
Yaşanmamış arzulara mı,
Yasak ilişkilerin önyargılarına mı,
Yoksa, doğmamış duygulara mı?

Bir sızı, dil döker tellerine,
Aşkın kemanı ağlatır da ağlatır.
Anlatılmaz, düğümlenir; sözler yığılır.
Yayın nazik adımlarına uyar,
Bir dokunuşla ateşe yanmamış olanlar.
Dalar gider uzaklara, hayallere tapar,
Kanat çırpar, bir kelebek kadar hafif.
Okşanmamış benlikleri, gönüller kadar kırılgan;
Bir daha çal, ruhların mimarı keman.