Şair henüz yaşam dizgesini tamamlamamıştır.
Güneş
Güneş gölgem ve ben
Gölgemin yok olduğudur karanlık
Karanlıkta kalan ben
Benden ayrılan gölgemsiz ben
Ben hep ışıksız gölgem bensiz
Uçarı bir istekle yol alıyor
Çarka döner düşüncelerin berrak yönleri
Bir yol alır dokunuşlarla inceden
Çınlatır mekanik sesin yankısını
Parçalanmış düşünceler birikir,
Tanımsızlaşır bakışlar.
Gecenin koynundaydık
Birdik yar
Yarim yarım kaldı bende
Bir ve yalnız
Ben ben
sen sen kalalım diye
İnadına kök salmak gerek diyor Can Baba
Gitmeler dur durak bilmez
Ha bugün ha yarın
Derken
Geçen günler gelir aklıma
Tutunamamışsak onlara
Bu öpücük geceden arıyor terli yastığı
Nereye konacağını fısıldıyor
Uykusuz gözler
yokki parmaklar
Uzatsın titreyen dudaklarını
Bir yalancı emzik verirler çocuklara,
Hani yaptığı tek işi süreli yapsın diye
Hani kendisine ait bir çok durumun farkına varmasın
Bizleri de kendi olağan işlerimizden alıkoymasın diye
Sevmelerin aldatılmış çocukluğumu hatırlatıyor.
Sımsıkı sarılmaların kopuşun renk ahenk dansı sanki
Issız kalmış gecelerde fısıltıdır dudaklarda dökülenler.
Şarabın kadehi bir nefeslik taşır
Siler götürür,kandıra sütüne karışır terler.
Nefes nefese yitip gider acılı geçmiş
Tenlerin kokusu
Kim ki kendini bilmez derler
Kim ki istemez ne yaptığını
Kalakalamalı kolalı gömleğiyle
Kalakalamalı sarılmaların gölgesinde
Yalnızlıkları hatırlamadan
Kan uykularda sarılmalar
Telaşlı yolcular
Koşar adım aşılıyor kaldırımlar
Geceden kalanlara perde çekilir
Kırmızıdan yeşile dönen lambalarda
Usulcacık bir öpücük uğurlar
Sıkılıyorum diyorum
Can çekişiyor her gördüğüm
Derin denizlerdeki uğultular
Dağların sohbetleri,gök gürültüsü
Tüm derelerde akan sular
Sızıyor yüreğime
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!