Ağır bir harpten çıktım.
Çok kan kaybettim.
İnsanlara en acınası, en aciz yönlerimi gösterdim.
Şimdi onların yüzüne bakamıyorum utancımdan.
Ben artık düşünmek istemiyorum.
Yaklaştıkça kayboluyor
Uzaktayken de pek bir şey fark etmiyor
Sanki sonu olmayan bir rüyadayım
Gerçekle hayal arasında sıkışmış kalmışım
Bir türlü çıkışı bulamıyorum
Bende çok fazla bir şey yok,
Sadece umutlarım var.
Gökyüzündeki yıldızlar gibiler,
Apansız karanlığın içinde öylece duruyorlar.
Gece bastırdıkça daha çok parlıyorlar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!