Kemal Ögel Şiirleri - Şair Kemal Ögel

BİNBİR GECE MASALLARININ PERİSİ,

KAF DAĞINDA ZÜMRÜDÜ ANKA,

BENZER YÜZYILLIK UYKUDAN UYANMIŞA,

ALTI ÜSTÜ BİR BARDAK SU,

YETER Mİ SÖNDÜRMEYE YANAN YÜREĞİ.

KÜSECEK KADAR UZUN MU HAYAT,

KAN BEYNİME ZIPLAR,

DUDAKLARININ DUDAKLARIMA DEĞDİĞİ AN.

BU SARILIŞ BU ÖPÜŞTÜR,

NİYE BANA BENİM GİBİ BAKARSIN,

BEN DEĞİLMİŞİM GİBİ HAYRETLE.

KABULLEN ARTIK, O ÇİZGİLER,

ZARARLI ZEVKLERİMDEN VAZGEÇEMEDİM.

SİGARASIZ ÇAY, ÇAYSIZ SİGARA İÇEMEDİM.

HANİ DEMİŞTİNYA ‘’UNUTURSUN’’

FIRTINALAR ESİYOR BEYNİMDE,

SENSİZLİKTEN GAYRİSİ YALAN.

DOKUNAMIYORUM GECEYE, ELLERİMLE,

BU NE KÖTÜ HAL,

BEDENİM BUZ, BEYNİM KAYNIYOR.

NE BÜYÜK KARMAŞA Kİ,

İÇİMDE BİR SIZI

ANLATMAK MÜMKÜN DEĞİL.

KAÇA KATLAR ANSIZI,

SÜNGERDİR BENİM PAPUCUM,

SU ÇEKER, ÇEKİÇLİ PESTİL TABANINDAN.

YAŞADIĞI DÖRT KIŞTAN SONRA,

BUGÜN YÜRMİBİR KASIM,

İLK KAR DÜŞTÜ YERE.

ÇATILAR TURUNCU BEYAZ,