Kemal Nujin Şiirleri - Şair Kemal Nujin

dalmış gidiyorsun
uzaklardasın yine
buğu var
nemli gözlerinde
hangi ülkede
kaç çocuk ağlıyor yine.

iki karakol
iki sınama
erkeğin çıkmazı
kadın ve para

reddi imkansız
makbulü müsenna
ne kadar da az benziyorum kendime
bir tanrı çağrısı
uzaklarda biliyorum

kürtlerin işi
iki dünyada da zor
akıldan uzak kader anlayışı
ve çok çocukluluk girdabı
sonrasında
onları bekleyen bir belirsizlik

küstüm tabi
küsülmez mi
bir garip adam işte.
fakirin
kızmaya hakkı yok hadi
hiç olmassa küsemez mi...

bir varmış
bir yokmuş
sabah olmuş
akşam olmuş
kısacık ömürde
cahilin hayali uzarmış.

kanatlanıp uçabilirdin
olmasaydı o günahın
bir melek kadar
tanrıya yakın

sen de benim gibi yalnızsın işte
alınyazımız ne kadar da benzer
bende şair suskunluğu
sende meryemin yanlızlığı var.
benzemek zorunda mı kimse bana
melekler bile tartışırken

yeryüzü sürgünü
ilk günah
ilk aşk.
bir kahkaha ki
içinde gözyaşı ızdırap
var mıdır sürekliliği aşkın

kader mi
keder mi bilmem
yetimisin sen
dünyanın mezopotamya.
tenha akşamlarında matem
yine matem