Kemal Korkut Şiirleri - Şair Kemal Korkut

Ah benim çıkmaz sokaklarım
Ah benim kuraklaşan topraklarım
Ah benim ocakları sönen şehrim
Ah benim iğnesi bozuk pusulam
Ah benim körlüğe mahkum gözlerim
Ah benim avaz avaz sessizliğim

İki zehrim
İki bağımlılığım var benim
Biri tütünüm
Biri yoksunluğum , olmayanım sen
İkinizden de kurtulacağım bırakmam gerek artık diyorum , sözler veriyorum kendime

Bana kalan

(avucumda - aklımda - canımda - sağımda solumda - her yolum her çıkmazımda - güzümde kışımda - yaşama bakan bütün körlüklerimde - kederime yazdığım tütün mısralarımda - her gün düştüğüm kuyularımda - aklı kıt umutlarımda - üstümde başımda)

hasretin kiri

Okumayaı yazmayı unuttum ben
Şimdi dur karşımda
Gözün yüzüme değsin
Yüzün gözüme..
Baştan öğret bana
Kelimeleri ,sesleri bir de gülmeyi

Gökyüzünün rengi değisse
gri olsa mesela
Senden bilirdim
Bazı ağrılarım kendiliğinden yer değiştirse
Daha da acıtmaya başlasa
Senden bilirdim

Ne çok şey bilmiyorum bu aralar
Uyumayı
Sevmeyi
gülmeyi
Bi de neydi o
Hahh

Dengesiz her gecemin
Çıkmayacak sandığım her sabahı
Yeni bir katliam kafamda göğsümde
İç kanamalarımıda boğulan
Ne umutlar hayaller yitip gidiyor

Koca devranı alemde
Zerre olan bana
Bunca derdi efkar
Ağır gelir oldu yüreğe cana
Kalmasın ömür böyle güzde
Ya gün doğsun artık üstüme

İstedim ki noktası virgülüne kadar ben olsun kalbin
Ama sen...
İhanetlerinin bütün ünlemlerini , soru işaretlerini yıktın üstüme..
Şimdi kuralsız her cümlem
devrik

Dışarda bir dünya var
Binbir hayat akıyor yanımdan yöremden
Bazen küskün bi kaç kelime dökülüyor dilimden..
Olmayınca susup dalıyorum seyrana
Bin türlü hayat sokakta
Bin türlü hayal tabakamda